Ik kan je aanwezigheid voelen !

Wij hebben altijd samen een echte broederlijke verstandhouding gehad op eenheidsniveau. Daar ben ik je oprecht dankbaar voor.

Weet je nog wel Wim, wij gingen samen in de jaren tachtig, een weekje op vakantie in de Ardennen naar het plaatsje Bouillon en vonden een hotelletje onderaan de berg met de ruïnes van het kasteel van Gottfried van Bouillon. Dat was heerlijk. Wij waren beiden half overspannen en zochten rust en een uitweg van de spanningen, ver weg van onze relaties en problemen met werk, en deelden onze verlangens en frustraties en vooruitzichten naar de toekomst.

O wat was ik graag met jou samen grote reizen over de wereld gaan maken, maar het leven besliste anders. Jij ging jouw weg naar Japan in de voetstappen van vader en maakte daar vrienden. En ik moest eerst nog gaan scheiden en begon daarna aan mijn innerlijke weg naar Japan zoals ik dat zou gaan noemen.

Ik probeerde je te betrekken bij mijn weg naar Japan en organiseerde samen met een tiental mannen van mijn mannengroepen, een trance weekend bij mij thuis in Waspik over het thema Man Vrouw en Seksualiteit onder leiding van Ophraeis.

Het ging heel diep. En tijdens een trance ging jij vanuit jouw landschap, waar jij je senang en veilig voelde, op weg. Je kwam bij een rivier. Daar werd je heel licht als een vlinder en zweefde omhoog naar de bron van die levensrivier. Vandaar daalden wij af langs de oever. Soms was het water onstuimig en waren er rotsblokken. Soms stroomde het rustig verder totdat wij aan een enorme blokkade kwamen in die rivier, waar het water nauwelijks omheen kon komen. Je wist dat jij zelf die blokkade had opgeworpen. Maar toen je werd gevraagd die blokkade weer af te breken kon en mocht je dat niet.

Veel later, toen je reeds ziek was, bezocht ik je in Delft A.M de Jonglaan. Je was onrustig en onzeker maar kon niet vertellen waarom. Ik stelde voor een trance te doen om de oorzaak van die onrust te onderzoeken. Je ging weer vanuit je landschap op weg, en kwam in een donker bos. Het pad daalde af naar een rivier waar een obscuur bamboe huisje stond. Daar zaten wat Chinezen te roken en thee te dringen. Plotseling verbrak je de trance en ging rechtop zitten. Je vertelde dat je ineens een oplossing had gevonden voor een probleem waar je mee worstelde. Je had die vrouw met haar gezin in dat verre land willen helpen en fifi nancieel ondersteunen, maar dat kon en mocht je nu niet meer. Je zou het nu vragen aan je goede vriend om die zorg voor haar en haar gezin van je over te nemen. Zelfs tijdens je ziekte wilde je een gezin, in een ver land nog blijven verzorgen.

Wij hadden veel contact met elkaar, ook al waren wij niet bij elkaar. Ik hoefde me maar op je af te stemmen en dan voelde ik weer die eenheid.

Later bezocht ik je in die zorginstelling in Delft. Je moest met behulp van een code de afgesloten afdeling binnengaan naar jouw kamer. Ik huiverde. Net een luxueus jappenkamp. Ik was bang om die code te vergeten, zodat ik er zelf ook niet meer uit zou kunnen. Na het bezoek brachten we je in jouw grote rolstoel naar je favoriete plekje voor een groot raam. Daar kon je in alle stilte naar buiten kijken naar de lucht en de vogels.

Veel later in de Herbergier, in die ruime kamer van je, kreeg ik een moment de gelegenheid om helemaal alleen met je te zijn. Ik vroeg toen of je die blokkade in je levensrivier had weten af te breken. Je probeerde iets te zeggen, maar kon dat niet. Maar door non-verbale communicatie maakte je me duidelijk dat het je gelukt was en dat nu jouw levensrivier ongehinderd kon verder stromen naar de grote zee van eenheid.

Je bent nu getransformeerd Wim, naar de onzichtbare wereld. En ik wil je vragen om niet te blijven dolen in die hemelden die de creatie zijn van de angst der mensheid. Ga direct naar het Licht Wim. Zie de poort van licht staat open en een lichtende gestalte komt je tegemoet. Ga en vrees niet Wim , want wij zijn Eén, wij zijn Liefde....