Hoe maak je het daar aan die andere kant? Die vraag, zal ik mij nog vele malen stellen, maar voor mijzelf weet ik het antwoord al. Je hebt het goed en je vragen zijn beantwoord. Jouw rust is wedergekeerd.

Jammer genoeg is de Pa die ik ken al een langere tijd weg, maar gelukkig blijven de herinneringen en ervaringen. Zoals mijn 1ste herinnering, waarbij ik met mijn zwemvleugeltje dobber in het zwembad in Jamaica en plotseling spring jij met al jouw kleren in het zwembad. Onmiddellijk heb jij de lachers op je hand. Ja, je houdt wel van een feestje en weet er altijd goed de stemming in te brengen.

Ook herinner ik mij de tijden van pijl en boog maken en stoeien. Of die keer dat wij papieren vliegtuigjes vouwen, wat uiteindelijk uitmondt in een hoger plan. Zeg jaap; we kunnen ook een zweefvliegtuig maken? Moet die natuurlijk wel van balsa hout zijn om zolang mogelijk te kunnen blijven zweven. We maken direct tekeningen en onze fantasie neemt de vrije loop. Je legt me uit hoe een vleugel werkt en wat lift is. Ja, je hebt de gave om moeilijke natuurkundige principes op een speelse manier uit te leggen.

Ook kijken we hoe het bij de vogels werkt en jij vertelt mij dat er jaren geleden een man was, die wilde vliegen, maar zo dicht bij de zon kwam dat hij neerstortte. Dat kunnen we natuurlijk niet hebben, dus proberen wij met de vergaarde kennis het ultieme zweefvliegtuig te maken. We knutselen erop los en ons project begint nu echt vorm te krijgen. Jeetje.... wat zijn wij trots als onze creatie daadwerkelijk blijft zweven in de lucht.

Maar ook banden plakken, dat heb jij mij geleerd. Altijd rondjes knippen, even opschuren, lijmen, vooral niet blazen, maar waaien zodat er geen onnodig vocht in de lijm komt. Ja, een belangrijk detail. En dan, even aandrukken en Klaar is Kees.

Of de momenten als we samen als volwassenen Bananasplit kijken en onderuit zakken van lachen. Tranen biggelen over onze wangen en wij snakken naar lucht om bij te komen. Je aanstekelijke lach zorgt zeker dat we nog een half uur nagenieten.

Ook nog zo'n mooi beeld. Samen tennissen op de Kazerne in Assen, uiteraard op de heetste dag van de zomer. Je maakt dan van je zakdoek een zonnehoedje, door met precisie in elke hoek een knoopje te leggen. Je outfifit is nu compleet. Klaar voor je slice backhand en baseline slagen, die het mij knap lastig maken. Een ervaring die mij nog lang zal heugen van een heerlijk samenzijn.

Ik zie ook voor mij hoe je op een frisse zondagochtend fluitend op de fiets naar de kerk gaat. Aan het einde van de straat verdwijn je uit mijn beeld. Een vrolijke man die geniet van het moment en gelukkig is. Dan die pretoogjes, je houdt van een goede grap. Je bent een geanimeerde verteller. Af en toe met een dikke duim, maar dat is nu precies wat jouw zo leuk maakt.

Ook bewonder ik, dat jij niet alleen veel voor ons als gezin betekend, maar ook voor anderen, zelfs wereldwijd. Zowel in pragmatische zin, door putten te slaan en bruggen te bouwen, maar ook in spiritueel, door mensen te inspireren. Je kan trots zijn op wat jij nu achterlaat. De belangrijkste les die jij mij geleerd hebt, is een goed mens te zijn, ondanks je eigen leed. Jeetje wat lastig... Geen mens is een mens, zonder een mens.

Later besef je pas hoe gelukkig ik mij mag prijzen met zo'n vader. Wij hebben die speciale vader zoon dingen kunnen doen. Je nam altijd de tijd voor mij, niets was je te gek. Jij hebt samen met Ada mij een fantastische jeugd gegeven, veel gereisd, beleefd en gezien, mooie herinneringen en ervaringen opgedaan. Dank voor je onvoorwaardelijke steun. Dat ik mij vrij heb kunnen ontwikkelen in de persoon wie ik nu ben.

Pa, wat mag ik mij gelukkig prijzen, dat jij mijn vader wilde zijn en ik met trots over je kan vertellen. Wat ben jij een lieve man geweest voor ons allen. Graag wil ik je bedanken voor het leven.

Saluut Pa.